راه، خود با تو خواهد گفت
کار آن باشد که گام در راه نهی، هیچ نگویی، به راه بنگری
راه خود با تو خواهد گفت از آن هزار پرسش بر دلت
راه بیانِ رفتنِ آدمیست در پیِ توشه و زاد. و راه تحرکِ جان است که آرام ندارد. و جسم مَرکبِ جان است، تا از منزلی به منزلی سفر کند. و هر که از مرکبِ خود غافل گردد، سفرِ او به پایان نخواهد رسید. و سفرِ آدمی را پایانی نیست. و راه‌های ما چون ماست؛ گاه سنگلاخ، گاه آباد، گاه پیچاپیچ، گاه راست. و راه‌هایی که بر زمین می‌کشیم خراشی‌ست بر زمین. و ما راه‌هایی دیگر در خود داریم؛ راهی از اندوه، راهی از شادمانی، راهی از دوست داشتن، راهی از اندیشیدن، راهی از رَستن. و گاه راهی که انزجار ماست. راهی که شکست آدمیست. راهی که به هیچ جا نمی‌رود. راه بی فرجام، چونان رودی به مرداب. اما راه نیز اعتراف انسان است به آنچه از آن می‌گریزد، به آنچه به آن رو می‌کند. راه زندگیست. راه خود آدمیست. و آدمی راهیست هرچند کوچک، روان بر صفحه‌ی بیکران هستی. گاه بی فرجام، گاه نیک فرجام.
برگرفته از فیلم جاده ها
فیلم جاده ها ، ساخته عباس کیارستمی را از لینک زیر مشاهده کنید
با صدای عباس کیارستمی از لینک زیر بشنوید
https://m.soundcloud.com/user-459331553/gb68veibkksl
پا نویس : ما رهروی مسیر زندگی مان هستیم، اجازه بدهیم که شگفت انگیزی و شُکوهِ بیشتری را در راهمان تجربه کنیم
حتی اگر لازم است به قول حافظ از میان بر خیزیم !!
هشیار باشیم
